Half Feelings:
ઓફિસથી છૂટ્યા પછી બહારનું વાતાવરણ કંઈક અલગ જ હતું.
ઝરમર વરસાદ હાલ જ થંભયૉ હોઈ એવું જણાતું હતું. ભજીયાની લારી પર ખાસ્સી ભીડ લાગી ગઈ હતી. હવામાં ભીની માટીની સુગંધએ મદિરાનું કામ કરી દીધું હતું જેના નાશમાં લોકો તરબતર હોય એવું લાગતું હતું.
બસ-સ્ટેન્ડમાં બેસેલા મુસાફરોના ચેહરા પર પણ એક અલગ તાજગી દેખાતી હતી અને હોય જ ને કેમ ના હોય! વર્ષનો પેહલો વરસાદ જો હતો ભલેને ઝરમર હોય.
બસની રાહ જોતો હું સમગ્ર દ્રશ્યનું પવિત્રતાથી નિરીક્ષણ કરવા લાગ્યો એવામાં જ બસ આવી ગઈ.
બસમાં ચઢતાની સાથે જ એક નાજુક આંખોમાં જ મારૂ મન અટવાઈ ગયુ. એટલી સુંદર આંખો અને તેમાં પણ આંખમાં ગજબની ચમક.
ચેહરા પર મીણ થી પણ વધારે નમણાશ હતી કે અડકતાની સાથે જ પીઘળી જાય. વરસાદ પછીનો એ સમય અને તેમાં પણ આટલી સુંદર નાજુક તરૂણીના નજરોનો જાદુ છેક મનના ઊંડાણ સુધી ઉતરી ગયો હતો.
બસ એક જ પ્રાર્થના કરતો હતો કે આ સફર ક્યારેય પૂરું જ ના થાય. પણ સમય ક્યાં કોઈની રાહ રાહ જોવે જ છે. આખરે જોત જોતામા જ સફર પતી ગયો. નાજુક આંખોનો એ નશો આજે પણ એવો ચઢેલો છે કે ક્યાંક કોઈ એવા જ સફરમાં કોઈ બસમાં ફરી મેળાપ થઇ જાય અને બે ઘડી કંઈક વાતોના ઘુંટડા પિવાય જાય.
એ પેહલો વરસાદ જિંદગીનો સૌથી યાદગાર વરસાદ બની રહ્યો. બસ એક એટલી જ આશા રાખી છે કે આવનાર વરસાદમાં હું તેની સાથે હોવ અને સમયની ચાવી ક્યાંક ખોવાઈ જાય.
ઓફિસથી છૂટ્યા પછી બહારનું વાતાવરણ કંઈક અલગ જ હતું.
ઝરમર વરસાદ હાલ જ થંભયૉ હોઈ એવું જણાતું હતું. ભજીયાની લારી પર ખાસ્સી ભીડ લાગી ગઈ હતી. હવામાં ભીની માટીની સુગંધએ મદિરાનું કામ કરી દીધું હતું જેના નાશમાં લોકો તરબતર હોય એવું લાગતું હતું.
બસ-સ્ટેન્ડમાં બેસેલા મુસાફરોના ચેહરા પર પણ એક અલગ તાજગી દેખાતી હતી અને હોય જ ને કેમ ના હોય! વર્ષનો પેહલો વરસાદ જો હતો ભલેને ઝરમર હોય.
બસની રાહ જોતો હું સમગ્ર દ્રશ્યનું પવિત્રતાથી નિરીક્ષણ કરવા લાગ્યો એવામાં જ બસ આવી ગઈ.
બસમાં ચઢતાની સાથે જ એક નાજુક આંખોમાં જ મારૂ મન અટવાઈ ગયુ. એટલી સુંદર આંખો અને તેમાં પણ આંખમાં ગજબની ચમક.
ચેહરા પર મીણ થી પણ વધારે નમણાશ હતી કે અડકતાની સાથે જ પીઘળી જાય. વરસાદ પછીનો એ સમય અને તેમાં પણ આટલી સુંદર નાજુક તરૂણીના નજરોનો જાદુ છેક મનના ઊંડાણ સુધી ઉતરી ગયો હતો.
બસ એક જ પ્રાર્થના કરતો હતો કે આ સફર ક્યારેય પૂરું જ ના થાય. પણ સમય ક્યાં કોઈની રાહ રાહ જોવે જ છે. આખરે જોત જોતામા જ સફર પતી ગયો. નાજુક આંખોનો એ નશો આજે પણ એવો ચઢેલો છે કે ક્યાંક કોઈ એવા જ સફરમાં કોઈ બસમાં ફરી મેળાપ થઇ જાય અને બે ઘડી કંઈક વાતોના ઘુંટડા પિવાય જાય.
એ પેહલો વરસાદ જિંદગીનો સૌથી યાદગાર વરસાદ બની રહ્યો. બસ એક એટલી જ આશા રાખી છે કે આવનાર વરસાદમાં હું તેની સાથે હોવ અને સમયની ચાવી ક્યાંક ખોવાઈ જાય.